દાસી તો હું પણ કાનાની બનતી રહી..
કઇંક કેટલા ભવથી જનમ લેતી રહી...
તોય કેમ ના જાણે તરસ છીપાણી,,
ભવો ભવ તરસ મારી વધતી રહી...
પ્રિત તો કરી ઘેલી થઇને મે,,
તોય વારંવાર અવતરતી રહી...
માગ્યો હતો કાનાનો સાથ આ ભવે,,
તોય ભવે ભવ એ ઝંખના ઝંખતી રહી...
દોડતી ને ભટકતી ગામે ગામ,,
માધવને માનવમા હું ગોતતી રહી...
જોવી છે હજુ એ રાહ મારે આ ભવે,,
ભલે ને આજ સુધી, ઝોળી ઝૂલતી રહી...
મલ્યુ હતું આ ભવે જગત એવું,
તોય કેમ, જાણી ને અજાણ બનતી રહી....jn
No comments:
Post a Comment