બસ છે જ એ કવિતા
જેને જોઇને ગઝલ
પણ સંતાકુકડી રમી પડી...
ગયો સુરજ પાસે તો
એની તેજસ્વીતા તારા પ્રેમ
આગળ ઝાંખી પડી...
ગયો હું ચાંદ પાસે તો
તારા પ્રેમની શીતળતા
તેને પણ મોઘીં પડી...
ગયો તારલા પાસે તો
તેની ચમક પણ
તારી આગળ નમી પડી...
ગયો હું ક્ષીતિજની બાહોમા
પણ તારી બાહો જેવી
જન્ન્ત ત્યાં પણ ઓછી પડી...
અંતે ગયો ધરા પાસે તો
તારા ખોળા જેવી ખુશી
તેને પણ ભારે પડી....jn
No comments:
Post a Comment