કંપો.....

ફેફસાને ફૂલીને ઊંડા શ્વાસ લેવાનું મન થાય...
કુદરતના ખોળાને આંખોમાં ભરવાનું મન થાય...
તે એટલે કંપો....

કાગ બોલે ને ઢોલિયા ઢાળવાનો અવાજ થાય...
હાથમાં કળશ ને પ્યાલા સાથે પાણી નો ભાવ પુછાય...
તે એટલે કંપો....

મહેમાનોનું આગમન થતા મોઢું ના મચકાય...
મળીને આનંદની લહેર સાથે હૈયા હરખાય....
તે એટલે કંપો....

માટીનો મેકઅપ ને કુદરતનો ખોળો ઝંખાય..
ખેતરના સેઢામાં ખુલ્લા પગલે ડગલા મંડાય....
તે એટલે કંપો....

વહીવટી વિચારોના વમળમાંથી વહી જવાય..
શીરાની સાથે છાશના કટોરે મહેમાન ગતિ મણાય...
તે એટલે કંપો....

પાડોશીના પ્રેમ સાથે નોતરામાં ચાની ચૂસકી ભરાય...
ખીચડી ને ઘી ના ઘટમાળમાં મીઠી નીંદરે પોઢાય...
તે એટલે કંપો....

ખુલ્લી શેરીમાં ક્રમબદ્ધ ઢોલિયામાં રેણ થાય...
જગતના નાથને નમી તારલાની ચાદર ઓઢાય...
તે એટલે કંપો....jn

જે. એન. પટેલ (જગત)