ઝાડ એના પાંદડાંને પૂછે...
સાથ મારો ક્યાં તને ખૂંચે..
જોડાયેલું છું તારી સાથે..
રહે છે મસ્તક સદાય ઉંચે..
ભર યુવાની લાગે છે સંગે..
હું હું ના રહું સંગ તારો તૂટે..
વાયરાની વસંતમાં હસું છું..
પર્ણોનો પરિવાર બુંદમાં ફૂટે..
રહીશું સાથે ને આમ જ ભેળા..
જ્યાં સુધી આ જગત ના છૂટે...jn
જે. એન. પટેલ (જગત)
No comments:
Post a Comment