એ રાત...

આજેય યાદ છે Decemberની એ રાત.
એમની એમ જ એ પળોને મે તાજી રાખી છે.
પહેલો સ્પર્શ તારો આહાહા......
પાસે બેસીને અચાનક મને આલીંગનમાં
ભરીને મારા પર વરસી જવું ને બસ
એમ જ મારું પણ તારામાં વિટળાઇ જવું,
કેટલીયે પળો બસ આમ જ ચાલી
બંધ આંખોમાં મારી ને તારી કલ્પનાઓનો
કેટલાય ઘોડા દોડતા રહ્યા ને ધબકાર તો
જાણે ઉછળી ઉછળીને બહાર આવી જાય
એમ ધબકતી હતી.
હું બોલતો રહ્યો આ તોફાન ને પાછું વાળી લે
ને તું સીસકારા ભણતી બોલી ભલે જાનુ
આજ આવવા દે તોફાન વરસી જા આજે
જાણે વરસોથી તરસી હોઉં એમ મારા અધરોમાં
અમૃતપાન હોય એમ બસ પીતી રહી ને
એનો નશો જાણે મને ચડતો હોય એમ
હું મદહોશ બનતો ગયો..
ખીલી હોય વસંત ને કળીયો ખીલીને
બિડાય એમ અંગો એકબીજામાં એકાકાર
થવા આતુર બનતા રહ્યા.
હોઠની છાપ તારા એક એક અંગમાં
જાણે ઇજારો ના હોય એમ જ
તારા લમણાને લાલ કરી કાનમાં
મીઠું ગુંજન કરી ગળામાં મીઠો
ટહુકાર ટાંકીને અતિ સંવેદનશીલ એ
સારસના જોડાને આઝાદ કરવા
હળવેથી પીઠમાં આંગળીના ટેરવાને
સરકાવી એની હથકડી જાણે ખોલી હોય
એમ ખોલીને હોઠમાં ભરેલી લાલી જાણે
અહીંયા જ ખાલી કરી નાખું એમ
એ સારસની
જોડી મારમાં ભરતો રહ્યો ને તું જાનુ..ઉઉ..
એક ત્રાડ સાથે તારા પુરા જોશ સાથે
મને કસીને ભીસી લીધો...
કેટલીયે ઇન્દ્રીઓ આજ આ મિલનને
 પરાકાષ્ઠાએ લઇ જવા જાણે કટીબધ્ધ
થઇ હોય એમ મથી રહી છે
હૈયાના ઉભારને હોઠ બહેકાવી રહ્યાં હતાં
હાથની રેખાઓ એક એક આવરણને
હટાવી પોતાની છાપ ત્યાં પાડતી હતી...
ખુલ્લા થતા ઉદરના ઉચાપાતને અટકાવા
અધરની હેલી વરસાવી હતી મેં ને અચાનક
મારા મસ્તકને નાભીમાં હળવેથી દાબીને મને કમરથી કસીને તારા વક્ષમાં
ભીસી લીધો હતો ને તારા અંગોની ભીનાશ
મારી ખુલ્લી છાતીમાં ઝંખાતી હતી...
હળવેથી તારી ભરાવદાર જાંગોની પકડ
ઢીલી થઇ હતી ને તરત માર હોઠ તારી કમરમાં
ચોડી દીધા હતા હળવે હળવે તારી જાંગ પર
કસીને દાંતની છાપ પાડીને તેં
કસીને મને દાબ્યો જેમ વરસાદી બુંદો પડેને
સુવાસ મહેકાવે બસ એમ જ તારા અંગોની
ભીનાશથી હું બહેકાયો હતો...
અચાનક માથાના વાળને ખેંચી મને ઉપર
લઇ ચાર હોઠને એક કરી મારામાં સમાવા
વેગીલી થઇ પડી અને પછી બસ ક્યારે
આ બે તન એકાકાર બની એકબીજામાં
સમાવા મથવા લાગ્યા એ ના મેં જાણ્યું
ના તેં જાણ્યું ને પરાકાષ્ઠાની બુંદો ક્યારે
એકબીજાને તૃપ્ત બનાવી એકાકાર
બનાવી ગઇ હતી Decemberની એ રાત...
હા જાન આજે પણ યથાવત છે એ રાત...
આજે પણ સાચવીને રાખી છે જાન એ રાત...jn