*હું* પણાનું જેને ગૌરવ છે.
*છું* હું દેશની શાન એવો લલકાર છે.
*પા* ણીદાર જેની વાણી છે.
*કો* શિષોમાં પડકારને જીલે છે.
*ગુ* રુતા લઘુતાનો જેને ભેદ નથી.
*જ* કાર જેના નશે નસમાં ભરેલો છે.
*રા* હ મુશ્કેલીઓથી ભરેલી હોય છતાં બે ફિકર થી ચાલે છે.
*તી* ક્ષ્ણ થઈને જે તપ કરી જાણે છે.
ગુજરાતી હોવાનું ગૌરવ કોણ જાણી શકે..!!
માત્ર ને માત્ર એક ગુજરાતી જ જાણી શકે.
નરસિંહના નામે હૂંડી ફરે છે અને દ્વારિકાનો નાથ એના નાણા ભરે છે.
સોમનાથના સીમાડાનો શું હિસાબ જગત આખું જેને રોજ નમે છે.
કાઠીયાવાડનો કોઈ મહેમાન બને તો ભોજન સાથે ભાવથી તૃપ્ત થઈ ભમે છે.
ભૂલ આવી હોય તો રાતભર પડખા બદલ્યા કરે તે ભૂલ સંબંધોની હોય કે પછી સમજણની કે પછી હિસાબોની હોય.
ભાઈઓના ભાગલા થાય ત્યારે મોટો મોટાઈ ના ભૂલે અને નાનો મોટાને ના ભૂલે આવા તો છે હિસાબોના *પાકા ગુજરાતી* .
અમારા અમદાવાદના દાખલા આપે લોકો તે પછી ચાય હોય કે ચટાકેદાર નાસ્તા.
હિસાબો અમારા પારદર્શક અને ભાલા જેવા ને ક્યાંય કોઈ ભૂલમાં પણ કચાશ ન આવે અને એટલે જ દુનિયા *પાકા ગુજરાતીના* ઉપનામ થી બોલાવે.
જગતનો નાથ પણ સામે આવીને ઊભો રહીને બોલે કે બોલ બોલ તારે શું જોઈએ તો એને પણ મફતમાં ના કહેવાની હિંમત રાખવા વાળો *હું છું પાકો ગુજરાતી.*.. jn
જે. એન. પટેલ (જગત)
No comments:
Post a Comment