દાસી તો હુ પણ બની ગઇ મારા કાનાની,,
કઇંક કેટલા ભવથી જનમ લેતી રહી...
તોય કેમ ના જાણે તરસ છીપાણી,,
ભવો ભવ તરસ મારી વધતી રહી...
પ્રિત તો કરી ઘેલી થઇને મે,,
તોય વારંવાર અવતરતી રહી...
માગ્યો હતો કાનાનો સાથ આ ભવે,,
તોય ભવે ભવ એ ઝંખના અધુરી રહી...
દોડતી ને ભટકતી ગામે ગામ,,
માધવને માનવમા હુ ગોતતી રહી...
જોવી છે હજુ એ રાહ મારે આ ભવે,,
ભલે ને આજ સુધી, જોળી અધુરી રહી...
મલ્યો હતૉ તને આ ભવે JN,,
તોય કોણ જાણે, તુ જાણી ને અજાણ રહી....jn
No comments:
Post a Comment