તું જ્યારે મને મળીશ કે તરત જ પૂછીશ...
કેમ આટલો ખુશ છે...?
અને મારો જવાબ મેં તૈયાર જ રાખ્યો છે...
સાંભળ...
મેં તને કહ્યું હતુંને કે આજે હું
ક્યાંય સુધી તારી સાથે જ બેસીસ..
બસ તો હું એમજ બેઠો..
તારા હાથને મારા હાથમાં લઈ,
તારા વક્ષને તકીયો બનાવી
તારા જ ખોળામાં સૂતો રહ્યો..
ક્યારેક ક્યારેક તારા ઓષ્ઠની
ગોષ્ઠી મારા ભાલને જણાતી રહી..
તારા ઉરનો ઉલ્લાસ ને હૈયાનો
ઉભાર મારા અધરોને જગાડતો રહ્યો..
આજ ના તો એ સાગરને ઝંખના
હતી ના એ સરિતાને કોઈ વલવલાટ..
બન્નેનું આ મિલન જાણે ક્ષિતિજ,
પણ તોય આ "જગત"માં
આપણું આ મિલન તો જાણે
પ્રેમની પરાકાષ્ઠાએ જ હતું...
હવે તું જ કે આવું "જગત" જેની
પાસે હોય એ ક્યારેય
નિરાશ રહી શકે...??
હવે હું પૂછું....!!!!
તું કેમ આટલી ખુશ છે..!!??
કહું તને હું કેમ ખુશ છું..!!
તારા એ હાથોમાં મારા
સમર્પણની ઝાંખી છે.....
મારા એ ખોળામાં આપણાં
મિલનની તૃપ્તિ છે......
મારા એ ઓષ્ઠ પર તારું
જ સ્મિત છે...
મારા ઉરનાં ઉભારમાં
આપણાં મિલનનો
તરવરાટ છે..
ક્ષિતિજની પેલે પાર
આપણાં પ્રેમનું વિશ્વ છે..
અને આ જ તો પ્રેમની
પરાકાષ્ઠા છે....
બોલ હવે કાંઈ જાણવું છે..??..jn
No comments:
Post a Comment